Παρεμβάσεις Ν. Μηταράκη κατά την 4η Συνεδρίαση της Εξεταστικής για τα δάνεια Κομμάτων και ΜΜΕ.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΝΟΤΗΣ) ΜΗΤΑΡΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, επί της διαδικασίας, είναι σχεδόν αδύνατον για τους Βουλευτές και τους συνεργάτες που έχουμε -οι οποίοι είναι λογικό να μην έχουν ειδικές γνώσεις σε αυτά τα θέματα- να αντεπεξέλθουν στον όγκο και στις απαιτήσεις που έχει αυτή η πολύ σοβαρή Επιτροπή. Το να διορίσουν τα κόμματα μόνα τους δικούς τους πραγματογνώμονες λογικά δεν είναι κακή ιδέα επί της αρχής, αλλά αντιλαμβάνεστε ότι τα κόμματα δεν έχουν προϋπολογισμό για να κάνουν κάτι τέτοιο. Να είμαστε ειλικρινείς. Δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε το ποσό για να έχουμε αντικειμενικούς πραγματογνώμονες. Φυσικά δεν μπορούμε να στηριχτούμε σε εθελοντές, αντιλαμβανόμενοι τη σοβαρότητα των θεμάτων.
Νομίζω θα συμφωνήσουν όλοι οι συνάδελφοι εδώ ότι το θέμα εδώ, κύριε Πρόεδρε, δεν είναι κάθε παράταξη να φέρει κάποιους πραγματογνώμονες και στο τέλος να πει ο καθένας περίπου πώς καταλαβαίνει ένα θέμα από μια υποκειμενική γωνία. Κάποια θέματα είναι δεδομένα, όπως η νομιμότητα, παραδείγματος χάριν, των δανείων, τι είναι νόμιμο και τι δεν είναι. Πρέπει, λοιπόν, ένας πραγματογνώμων να βοηθήσει την Επιτροπή. Κατά πόσον υπάρχει περιορισμός και πρέπει η Επιτροπή να επιλέξει ανάμεσα στους πραγματογνώμονες του Πρωτοδικείου, θα ήθελα πάρουμε μια δεύτερη νομική γνώμη σε αυτό. Δεν είμαι δικηγόρος.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΝΟΤΗΣ) ΜΗΤΑΡΑΚΗΣ: Δεν είμαι ειδικός. Αλλά δεν αντιλαμβάνομαι γιατί μια επιτροπή της Βουλής δεν δικαιούται, στην ευελιξία που έχει η Βουλή των Ελλήνων, να επιλέξει από αναγνωρισμένες μεγάλες εταιρείες του εσωτερικού ή του εξωτερικού, όπως έκανε η Τράπεζα της Ελλάδος όταν έπρεπε να δει η ίδια την κατάσταση δανείων των τραπεζών, για άλλους λόγους. Γιατί δεν έχουμε την ίδια δυνατότητα;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΝΟΤΗΣ) ΜΗΤΑΡΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, άκουσα με προσοχή τον κύριο συνάδελφο. Νόμιζα ότι διαβάζατε το πόρισμα, με τη σιγουριά των θεμάτων που θίξατε. Δεν ξέρω αν έχετε δίκιο ή άδικο σε αυτά που λέτε και ακόμα η Επιτροπή δεν έχει δει κάτι το οποίο να συνάδει με αυτό που μας λέτε. Λέτε, για παράδειγμα, ότι τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας έχουν περισσότερη έκθεση οι τράπεζες σε αυτά από άλλους τομείς της οικονομίας. Πιθανόν. Θα θέλαμε να μας δείξετε έναν πίνακα σχετικά, αν έχει προκύψει από κάπου. Αναφέρατε κάποια θεωρητικά παραδείγματα χωρίς το συγκεκριμένο.
Εγώ και η Νέα Δημοκρατία θέσαμε την προηγούμενη φορά το εξής θέμα. Να καλέσουμε μάρτυρες, να καλέσουμε πέντε, δέκα, πεντακόσιους, χίλιους μάρτυρες. Το να φέρουμε, όμως, ανθρώπους εδώ και ο καθένας να ρωτάει ό,τι θέλει χωρίς να έχουμε κάνει μια δουλειά σαν Επιτροπή και να καταλάβουμε πού προκύπτουν θέματα, νομίζω ότι απλώς θα δώσουμε στους μάρτυρες ένα εύκολο μεσημέρι.
Νομίζω ότι είναι πιο λογικό, κύριε συνάδελφε, αυτά που θέσατε ως θέματα να τα καταθέσετε, να δούμε τα έγγραφα και τι προκύπτει, ώστε η Επιτροπή να μπορέσει να κάνει μια ουσιαστική δουλειά. Οι μάρτυρες δεν είναι το αντικείμενο της Επιτροπής. Είναι το εργαλείο που πρέπει να χρησιμοποιήσει η Επιτροπή, όταν από την έρευνα των εγγράφων προκύπτουν συγκεκριμένα ζητήματα.
Αναφέρατε, παραδείγματος χάριν, ότι υπάρχουν περιπτώσεις που δεν έχουν γίνει σωστά οι εγκρίσεις. Πιθανότατα. Μας λέτε ποια είναι αυτά; Έχετε κάνει ήδη έρευνα στα έγγραφα. Και εμείς τα διαβάζουμε. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε βρει κάτι τέτοιο. Μπορεί –επαναλαμβάνω- να έχετε δίκιο σε αυτό που λέτε. Να δούμε, λοιπόν, τα συγκεκριμένα.
Με το να φέρουμε πέντε διοικητές τραπεζών –να τους φέρουμε!- χωρίς να ξέρουμε ποιο είναι το αντικείμενο της συζήτησης και να τους ρωτάμε γενικά -όπως για παράδειγμα, «Δίνατε στα ΜΜΕ; Δίναμε. Δίνατε πιστωτικές κάρτες σε απλό κόσμο; Δίναμε. Στεγαστικά δίνατε; Δίναμε. Έχετε καθυστερήσεις; Σε όλα έχουμε καθυστερήσεις.»- δεν θα γίνει ένας ουσιαστικός διάλογος. Θεωρώ ότι οι μάρτυρες είναι το εργαλείο και δεν είμαστε δυστυχώς ακόμα εκεί.
Εάν δεν αναλύσουμε τα στοιχεία -και το δένω με αυτά που είπε ο κ. Καμμένος πριν με την πολύ σωστή τοποθέτηση που έκανε- και δεν βρούμε τα προβληματικά, το να φέρουμε τους μάρτυρες –συγγνώμη που θα το πω έτσι λαϊκά- θα είναι σαν να τους κάνουμε δώρο, να έρθουν να τα πουν και να φύγουν.
